بافت عصبی

و دسته اصلی از سلول‌ها بافت عصبی را تشکیل می‌دهند: نورون: نورون‌ها اطلاعات را از طریق تکانه‌های الکتروشیمیایی به نام پتانسیل‌های عمل منتشر می‌­کنند که از نظر بیوشیمیایی با انتشار سیگنال‌های شیمیایی مرتبط هستند. نورون‌ها دارای سه بخش آکسون، جسم نورونی (هسته) و دندریت هستند. نورون­‌ها به سه نوع تقسیم می‌شوند: نورون‌های آوران یا حسی (Sensory neurons): نورون‌های حسی سلول‌های عصبی هستند که با ورودی حسی (محرک) از محیط فعال می‌شوند. به عنوان مثال، هنگامی که یک سطح داغ را با نوک انگشتان خود لمس می‌کنید، نورون‌های حسی همان‌هایی هستند که محرک‌های دریافتی را به صورت سیگنال‌هایی به بقیه بخش‌های سیستم عصبی ارسال می‌کنند. محرک‌هایی که نورون‌های حسی را فعال می‌کنند، می‌توانند فیزیکی یا شیمیایی باشند که مربوط به هر پنج حواس ما است. بنابراین، یک محرک فیزیکی می‌تواند چیزهایی مانند صدا، لمس، گرما یا نور باشد. یک محرک شیمیایی از طعم یا بو می‌آید. سرانجام نورون‌های حسی پیام را به مغز می‌فرستند. نورون‌های وابران یا حرکتی (Motor neurons): نورون‌های حرکتی نخاع، بخشی از سیستم عصبی مرکزی (CNS) هستند و به عضلات، غدد و اندام‌های سراسر بدن متصل می‌شوند. این نورون‌ها ایمپالس‌ها یا پیام‌ها را از نخاع به ماهیچه‌های اسکلتی و صاف (مانند عضلات معده) منتقل می‌کنند و بنابراین مستقیماً تمام حرکات ماهیچه‌ای ما را کنترل می‌کنند. در واقع دو نوع نورون حرکتی وجود دارد: نورون‌هایی که از نخاع به عضله حرکت می‌کنند، نورون‌های حرکتی تحتانی نامیده می‌شوند، در حالی که نورون‌هایی که بین مغز و نخاع حرکت می‌کنند، نورون‌های حرکتی بالایی نامیده می‌شوند.